|
Ja, nu har vi drikki så
augan e` smale
og maten smakt` supert med godt drekke te`.
Æ tar mæ dein frihet te` å hoild` en tale
til 9A sin ære, - så vænnligst hoild fred!
Men du som æ prøva,
og du som æ øva.
Nu straks kjem dein talen som æ har fått te`.
I ni år så
gjekk vi - i dein såmmå klassen
og lært` oss bokstava og rægning og norsk.
Sjøl va` æ nok kanskje usynle` i massen,
men va` med på leven, og nå`n gång no` tosk.
Æ trivdes på jorda,
og gjekk nu på skola,
sjøl om æ vart opprørsk og skoltrøytt
og dorsk!
Og nu e` det fæmogtjue
år sia
at vi gjekk på skolen på Verdal`n ilag.
En kain sei så myttji om ungdom ferr tida,
men, æ trur vi va` likar einn ungan i dag?
Ferr, vi sprang itj og tægga
og ødela` vægga,
og slo itj te` lærar`n - og drakk itj det slag!
Og 9A va` ænglan
ifrå Verdals-Øra.
Og ræsten va` bønder i støvla med lort.
Frå Mela og Tinna kom rampen og nøra
opp myten om Verdal`n med slåssing som sport.
Ja, Verdal`n har lyta,
men mæst e` det myta
som Trønder-Avisa har gjort te` no` stort!
Vi gutan vi snakka og preika
om jeinta,
om frøkner og pika og puppa og lår.
Vi pugga på glosa og rægna med meinta,
og tærpa på konga og kriga og år.
Så du må nok vårrå
sprek som en hårrå,
når kunnskap ska` prøves - i livets vår!
|
Og da æ prøvd` røyken - bak skuret og husa,
da snakka æ myttji om frihet og mot.
Men ofte så stod det en lærar og snusa,
og prøvd` på og vårrå en tosk og despot.
Men du min Gud bedre,
nu skjønne` æ mere.
Ja, nu har æ ferrstått kæm som va` idiot!
Ferr, æ røyka
og skulka og va` nedpå Øra
og va` med på moro og speinning og fart.
Men æ skjønnt` itj tidsnok, kæm som møtt`
døra,
før karakterboka vart son som dein vart.
Og straffa ferr nian,
va` eitt år i tian.
Det va` ei opplevels` som svei ganske hardt!
Så nu e` det tjuefire
år sia
at vi gjekk på skolen og tok opp no`n fag.
Æ huske` så myttji og vakkert frå tida,
ferr vi vart meir moden og voksen i lag.
Og æ ferrlot Øra,
heilt knusktørr bak øra,
meir moden og voksen einn ungdom idag!
Ja, mangt og myttji e`
forandra med åra.
Og nu har jo Verdal`n fått status som by.
Æ huske` på barndommens glede og tåra
og føle` vi avgjort kain vårrå litt kry.
Ferr, vi va` itj på Øra
og fæsta og røra
og laga te` bråk og va` bærre te` bry!
Men, nu e` det på
tide og avslutt` min tale;
ferr det e` nok fleire som ønske` eit ord,
eit ord med i laget, ferrhijnder skandale,
slik kona mi sei at æ e` som tenor.
Så, vi løfte` på glasset,
og skåle` en masse
ferr nian og Lorås - og tjuefem år!
Ja, vi løfte` på glasset,
og skåle` en masse
ferr skolen og Verdal`n -
og framtida vår!
|
.jpg)
